Wednesday, April 25, 2012

Για περάστε, για περάστε...

Έφτασα αισίως κι εγώ τους 101 αναγνώστες και είναι εποχή για ένα ακόμα ανοιξιάτικο giveaway.
Θέλω αρχικά να σας ευχαριστήσω γιατί χωρίς εσάς, όλο αυτό που προσπαθώ να κάνω δεν θα είχε κανένα νόημα. Με τα σχόλιά σας και τα όμορφα λογάκια σας μου δίνετε κουράγιο να συνεχίζω και να γίνομαι καλύτερη.

Σκεφτόμουν λοιπόν πως ήθελα να σας κάνω δώρο κάτι πολύ ιδιαίτερο, κάτι που να το χαρείτε και φορώντας το να με σκέφτεστε όταν κάνετε τις βουτιές σας στη θάλασσα!!!

σχέδιο  the hat and I
Έτσι λοιπόν ένα καλοκαιρινό δροσερό καπέλο από 100% βαμβάκι με τσαχπινιά στο πλάι νομίζω είναι ότι πρέπει. Αφού λοιπόν γίνει η κλήρωση και αναδειχθεί η τυχερή, κατόπιν συνεννόησης, θα διαλέξει το χρώμα του καπέλου και επίσης θα διαλέξει αν θέλει να το κρατήσει για τον εαυτό της ή ίσως για την κόρη της (εάν έχει). Τα μεγέθη ούτως ή άλλως καλύπτουν όλα τα κεφαλάκια. Από νεογέννητο μέχρι small ενηλίκων.
Αυτό που θέλω από εσάς είναι να είστε αναγνώστες του ιστολογίου μου, (άλλωστε για εσάς γίνεται αυτό το giveaway) και να κάνετε like στη σελίδα μου στο facebook εδώ. Αν θέλετε βάλτε κι ένα banner-άκι με την πρώτη φωτογραφία στο ιστολόγιό σας (αυτό το τελευταίο είναι προαιρετικό). Και τέλος ένα ακόμα γλυκό σχόλιο κάτω από αυτή την ανάρτηση μέχρι τις 31 Μαΐου, ολοκληρώνει τη συμμετοχή σας. Ο διαγωνισμός δεν έχει να κάνει με το facebook. Η κλήρωση θα γίνει μέσω του blog μου. Ελπίζω να μην σας κουράζω και όλα αυτά που γράφω να είναι κατανοητά!
ΥΓ.1... Τζενάκι ευχαριστώ για το βραβείο προκαταβολικά, όμως δεν μπορώ να το βρω στο blog σου. Μήπως είμαι λίγο αόμματη;
ΥΓ.2... Vivika σε ευχαριστώ για την πληροφορία για το βελονάκι. Μακάρι να έμενα Θεσσαλονίκη, όμως με τη μάρκα νομίζω θα το βρω και στην Αθήνα.
Μέχρι την επόμενη ανάρτηση, φιλιά πολλά και καλό απόγευμα!!!

Wednesday, April 18, 2012

Ξενάγηση στο Πάσχα μας!

Γεια σας γλυκά μου κοριτσάκια. Εύχομαι σε κάθε μία ξεχωριστά χρόνια πολλά, Χριστός Ανέστη... Πως τα περάσατε αυτές τις μέρες; Ελπίζω ξέγνοιαστα, οικογενειακά και με πολλές βολτίτσες!!!
Για εμάς, οι διακοπές του Πάσχα στο Πήλιο ξεκίνησαν πολύ νωρίς. Ήταν ένα πολλά υποσχόμενο Πάσχα, με πολλές ιδέες που όμως έμειναν στο συρτάρι. Αρχικά, το Μεγάλο Σάββατο είχαμε τα πρώτα γενέθλια της μπέμπας. Είχα σκοπό να οργανώσω ένα μικρό πάρτυ με τα παιδιά της παιδικής μου φίλης. Θα έφτιαχνα λέει μια πινιάτα, σύμφωνα με τις οδηγίες της Νίκης, από το handmade by Andria. Υποτίθεται πως θα ήταν ένα μεγάλο κόκκινο αυγό με έναν τεράστιο κίτρινο φιόγκο στη μέση. Όμως όπως βλέπετε δεν ήταν και τόσο εύκολη δουλειά. Δείτε εδώ τη μέρα με τη νύχτα!!! Νίκη μου, μου φαίνεται πως το έχεις πάρει το κολάι στο θέμα της πινιάτας.
Έπειτα θα οργάνωνα ένα κυνήγι αυγών, τα οποία αφού τα παιδάκια θα έβρισκαν με γρίφους στη συνέχεια θα τα στολίζαμε με πολλές πολλές χειροτεχνίες... Ο καιρός όμως είχε άλλα σχέδια για εμάς. Τις μισές μέρες ατέλειωτη βροχή με διαλείμματα ηλιοφάνειας που αγκομαχούσε να στεγνώσει το χώμα και τις άλλες μισές με απίστευτα μποφόρια.
Ο Γιώργος με κρατούσε σφιχτά για να μη με πάρει ο αέρας... Και η μπέμπα δοκίμαζε τα καλούδια της φύσης. Φύλλα, πέτρες, χώμα, λουλουδάκια...
Έτσι λοιπόν το πάρτυ στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία. Την Κυριακή του Πάσχα βγήκαμε με τον Γιώργο να μαζέψουμε όσα αυγά δεν είχε πάρει ο αέρας.



Ο οποίος κατενθουσιασμένος, προσπαθούσε να τα χωρέσει στις τσέπες του. Έπειτα πήραμε τον δρόμο για τον Άη Θανάση, το εξωκλήσι στην άκρη του χωριού.

Εδώ ο Γιώργος ερχόταν το καλοκαίρι με τον παππού του για να πιει το γάλα του και να χτυπήσει την καμπάνα. Και πόσες αναμνήσεις ξύπνησαν όταν είδα αυτή τη βρύση.

Ο κυρ Νίκος ήταν ένας μικρόσωμος μα τόσο καλοσυνάτος άνθρωπος. Τη δεκαετία του '80 ήταν εισπράκτορας στα ΚΤΕΛ του Βόλου. Θυμάμαι όταν η γιαγιά μου με πήγαινε για μπάνιο στη θάλασσα. Εκείνος με έπαιρνε στα χέρια του και με έβαζε στο λεωφορείο από το παράθυρο, μην τύχει και στραπατσαριστώ από την πολυκοσμία στις πόρτες. Όπου κι αν βρίσκεται αυτή η ψυχούλα ας είναι καλά!
Όμως θα ήθελα να σας καλωσορίσω και στο δικό μας εξωκλήσι τον Άη Νικόλα. Ο μπαμπάς μου συνταξιούχος πια και μόνιμος κάτοικος του χωριού γεμίζει τις ώρες του με ατέλειωτες χειροτεχνίες και μαστορέματα. Έτσι έχτισε το ιδιωτικό μας εκκλησάκι, το οποίο είναι ακόμα ημιτελές.



Περήφανος ο παππούς για τον εγγονό του... και για το εκκλησάκι βεβαίως βεβαίως.
Και αυτό είναι το χωριό μας. Κανείς από εμάς δεν είναι από εκεί, όμως πριν από χρόνια ο μπαμπάς και η μαμά αγάπησαν αυτόν τον τόπο και αποφάσισαν να φτιάξουν εκεί μια έδρα.


Εξαιρετικό δείγμα αρχιτεκτονικής των αρχών του αιώνα είναι το καμπαναριό-ρολόι της εκκλησίας των Αγίων Αποστόλων.
Κι όσο το σπίτι μας ήταν ακόμα στα μπετά. Ένα άλλο σπίτι μας φιλοξενούσε. Αυτό της κυρά Κατίνας. Θυμάμαι πολλά λουλούδια και χρώματα. Φρέσκα αυγουλάκια από το κοτέτσι, ζεστό ζυμωτό ψωμάκι από τον ξυλόφουρνο. Ξύλινα πατώματα που έτριζαν μόλις τα πατούσες και αμέτρητες γάτες όλες ήμερες και η κάθε μια με το δικό της όνομα. Κάθε φορά προσπαθούσα να πάρω μία και κάθε φορά εκείνες το έσκαγαν για να γυρίσουν πίσω στο σπίτι της κυρά Κατίνας. Τι χρόνια όμορφα!!!
Ωστόσο να μην ξεχάσω να σας πω και για το στοιχειωμένο σπίτι. Το ονομαζόμενο Χάνι Πάππου.
Σύμφωνα με τον μύθο, το 1835 έφτασαν στο τουρκοκρατούμενο χωριό τρεις μοναχοί από το Άγιον Όρος. Κατευθύνθηκαν στο Χάνι Πάππου που χτίστηκε το 1834 για να ξαποστάσουν. Γρήγορα μαθεύτηκε ο ερχομός τους, καθώς επίσης και το γεγονός ότι έφεραν μαζί τους έναν σταυρό μεγάλης αξίας. Οι Τούρκοι και οι κοτζαμπάσηδες δεν είδαν με καλό μάτι την άφιξη των μοναχών και το ίδιο βράδυ Τούρκοι ληστές μπήκαν στο χάνι και τους έσφαξαν. Δεν βρήκαν όμως το σταυρό, καθώς οι μοναχοί είχαν φροντίσει να τον δώσουν στον τότε εφημέριο του χωριού. Για να κρύψουν τα ίχνη της δολοφονίας, οι Τούρκοι έθαψαν τους μοναχούς στο υπόγειο του σπιτιού, όπου και παραμένουν μέχρι σήμερα όπως υποστηρίζουν οι κάτοικοι.
Από τότε είναι έντονες οι φήμες για την κατάρα και την επίδρασή της στους ιδιοκτήτες του σπιτιού. Το 1900 το σπίτι ανήκε σε κάποιον, ο οποίος λίγο καιρό αφού το αγόρασε σκοτώθηκε. Ο επόμενος ιδιοκτήτης αυτοκτόνησε αφού προηγουμένως συνέβησαν πολλά ατυχήματα στον ίδιο και στο σπίτι. Ο επόμενος βρέθηκε κρεμασμένος και η κόρη του τρελάθηκε. Σήμερα το Χάνι Πάππου έχει αγοραστεί από έναν Αθηναίο, ο οποίος προσπαθεί να το ανακαινίσει. Οι εργασίες κρατούν τέσσερα χρόνια ίσως και περισσότερο, χωρίς να έχουν ολοκληρωθεί ακόμη.
Τι να πω; Τυχαίο; μπορεί ναι... μπορεί και όχι!
Το ξέρω ότι σας ζάλισα με την φλυαρία μου. Που να σας είχα όμως δίπλα στον Πιτσιφρίγκο. Γλώσσα δεν έβαλε μέσα αυτό το καναρίνι!!!
Είχα καιρό να γράψω και έβγαλα το άχτι μου.
Αυτό λοιπόν είναι το χωριό μας, στην Αργαλαστή Πηλίου. Ο ήλιος δύει στο παράθυρό μας και αυτή η ανάρτηση φτάνει στο τέλος της. Τελικά ήταν ένα όμορφο Πάσχα.
Κοριτσάκια καλά, μείνετε συντονισμένες. Έρχεται giveaway!!!
Φιλιά πολλά και καλό απόγευμα 
 










Friday, April 6, 2012

Λαμπάδες, βραβείο κ.α.

Μια βόλτα από το blog της Χριστίνας με έκανε να φτιάξω κι εγώ δυο τρεις έξι λαμπαδίτσες. Οι αναλυτικές οδηγίες της Χριστίνας και η γρήγορη τεχνική σε κάνει να θες να φτιάχνεις ακατάπαυστα λαμπάδες. Τρέξτε γρήγορα να διαβάσετε εδώ.
Αρχικά, ήθελα να φτιάξω δύο. Μία για την Εύη και μία για την Βέρα. Με τα κορίτσια είμαι κολλητή φίλη από την 1η Γυμνασίου. Μας έχουν παντρέψει. Η Εύη έχει βαφτίσει τον Γιώργο μου και η Βέρα θα βαφτίσει την Αναστασία σε περίπου ένα μήνα. Μιλάμε για τρελό δέσιμο. "Κοριτσάκια ξέρω ότι δεν σας το λέω αλλά σας αγαπάω πολύ, είστε η δεύτερή μου οικογένεια".
Ύστερα σκέφτηκα πως θα ήταν ωραίο γρήγορο πασχαλινό δώρο για την Λέτα και τον Γιώργο. Τους νονούς μου.
Και τα παιδιά τους. Τον Παναγιώτη και τον Αντρέα.

Και τα στόλισα όμορφα όμορφα σε καλαθάκια και περιμένουν τους παραλήπτες τους.
Στη Βέρα και την Εύη έφτιαξα επιπλέον πεταλούδες και λουλουδάκια από σύρμα χειροτεχνίας σενίλ. Σε επόμενη ανάρτηση θα σας δείξω πως να φτιάξετε κι εσείς απίστευτα γρήγορα.

Επίσης με μεγάλη χαρά αποδέχτηκα ένα ακόμα βραβείο από την Jenny. Για όμορφα blogs με αυτό το κάτι παραπάνω. Πάντως κορίτσια μεταξύ μας, νομίζω πως με όλα αυτά τα ευφάνταστα βραβεία θα την "ψωνίσουμε" λιγάκι (χιχι χι)! Jenny μου σε ευχαριστώ πολύ!!!
Κι εκεί που έγραφα την ανάρτησή μου, μια μελωδία μου γαργάλισε το αυτί. Η τηλεόραση παίζει τον όμορφο κόσμο του Γρηγόρη Αρναούτογλου και γυρνώ για να δω αυτό το απίστευτο βίντεο με αυτή την απίστευτη μουσική. Θέλετε να το μοιραστείτε μαζί μου;
Και γράφει στο τέλος συγκρότημα και τραγούδι!!!! Μπορεί να είναι λίγο "μαύρο" και το τραγούδι και ο τίτλος, αλλά εμένα μου έφτιαξε το βράδυ.
Γλυκά μου κοριτσάκια, εδώ θα σας ευχηθώ καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα με τις οικογένειές σας, με φίλους με πολλά χαμόγελα και αγκαλιές!
Για εμάς ξεκινάνε νωρίς οι πασχαλινές διακοπές στο Πήλιο. Θα σας επισκέπτομαι με κάθε ευκαιρία.
Να περνάτε καλά.
Καλό σας βράδυ!!!